Zgodnie z treścią przepisu prawnego art. 278 k.k.
§ 1. Kto zabiera w celu przywłaszczenia cudzą rzecz ruchomą, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 1a. Tej samej karze podlega, kto zabiera w celu przywłaszczenia cudzą kartę uprawniającą do podjęcia pieniędzy z automatu bankowego.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto bez zgody osoby uprawnionej uzyskuje cudzy program komputerowy w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.
§ 3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu określonego w § 1, 1a lub 2 podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
§ 3a. Kto dopuszcza się kradzieży szczególnie zuchwałej, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 4. Jeżeli kradzież popełniono na szkodę osoby najbliższej, ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego.
§ 5. Przepisy § 1, 3, 3a i 4 stosuje się odpowiednio do kradzieży energii.”
Przedmiotem kradzieży jest cudza rzecz ruchoma, a zgodnie z treścią art. 115 § 9 k.k. rzeczą ruchomą są także: polski albo obcy pieniądz lub inny środek płatniczy, środek pieniężny zapisany na rachunku oraz dokument uprawniający do otrzymania sumy pieniężnej albo zawierający obowiązek wypłaty kapitału, odsetek, udziału w zyskach, albo stwierdzenie uczestnictwa w spółce. „Rzeczą ruchomą jest także część składowa innej rzeczy, pod warunkiem że zostanie przez sprawcę od tej rzeczy odłączona i stanie się po odłączeniu np. przedmiotem kradzieży jako samodzielna, odrębna rzecz.” (wyr. SA w Lublinie z 9.12.2002 r., II AKa 306/02).
Kradzież polega na zaborze, a więc na wejściu w posiadanie rzeczy, która do czasu czynu sprawcy była we władaniu innej, uprawnionej osoby. Jest to wyjęcie rzeczy spod władania osoby uprawnionej, bez jej zgody i bez żadnej podstawy prawnej, która mogłaby do takiego czynu uprawniać i objęcie jej we własne władanie przez sprawcę. Nie można zatem ukraść rzeczy niczyjej, porzuconej, czy też takiej, której jest się współwłaścicielem.
Rzecz musi mieć określoną wartość materialną. Niejednokrotnie wycena zlecana jest biegłemu sądowemu, który określa wartość rzeczy z dnia dokonania kradzieży.
Zabór cudzej rzeczy dokonywany jest w celu jej przywłaszczenia czyli włączenia jej na trwałe do składników swojego majątku i postępowania z nią jak właściciel.
Czym jest kradzież zuchwała?
Z kolei zgodnie z art. 115 § 9a „Kradzieżą szczególnie zuchwałą jest:
1) kradzież, której sprawca swoim zachowaniem wykazuje postawę lekceważącą lub wyzywającą wobec posiadacza rzeczy ruchomej lub innych osób lub używa przemocy innego rodzaju niż przemoc wobec osoby w celu zawładnięcia tą rzeczą;
2) kradzież rzeczy ruchomej znajdującej się bezpośrednio na osobie lub w noszonym przez nią ubraniu albo przenoszonej lub przemieszczanej przez tę osobę w warunkach bezpośredniego kontaktu lub znajdującej się w przedmiotach przenoszonych lub przemieszczanych w takich warunkach.”
Ocena kradzieży jako szczególnie zuchwałej często budzi wątpliwości, ale tytułem przykładu można podać, że jest to np. kradzież portfela ze stołu w restauracji na oczach kelnera czy też kradzież zegarka poprzez jego ściągnięcie ofierze z ręki w biały dzień w tłumie osób. Niestety powyższa regulacja jest paradoksalna, gdyż sprawca kradzieży zuchwałej, której łupem pada mienie o niewielkiej wartości, będzie ponosił odpowiedzialność za przestępstwo zagrożone karą pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8, podczas gdy w przypadku zwykłej kradzieży mienia o wartości do 800 zł sprawca odpowiadać będzie za wykroczenie.
Kiedy kradzież stanowi wykroczenie?
Sprawca, który kradnie rzecz ruchomą, której wartość nie przekracza 800 złotych popełnia wykroczenie z art. 119 kodeksu wykroczeń. Do istoty wykroczenia kradzieży nie należy natomiast późniejsze rozporządzenie rzeczą przez sprawcę zaboru, a istotne jest samo objęcie rzeczy w swoje posiadanie. Sprawca wykroczenia kradzieży podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.
Jeśli dotyczy Cię problem poruszony w artykule, potrzebujesz pomocy adwokata Lublin - skontaktuj się z Kancelarią Adwokacką Adwokat Elżbiety Piskorskiej.