Zabezpieczenie kontaktów z dzieckiem, wykonalność orzeczenia.

Czy apelację karną musi sporządzić adwokat?
11 kwietnia 2025
Prawo do kontaktów z dzieckiem jest zagwarantowane w prawie polskim. Zgodnie z art. 113 § 1 k.r.o. niezależnie od władzy rodzicielskiej rodzice oraz ich dziecko mają prawo i obowiązek utrzymywania ze sobą kontaktów. Udzielenia zabezpieczenia może żądać zatem każda ze stron postępowania.

W celu ochrony więzi pomiędzy dzieckiem a rodzicem, na czas trwania postępowania sądowego, które często bywa długotrwałe, można żądać udzielenia zabezpieczenia poprzez tymczasowe uregulowanie sposobu i częstotliwości kontaktów rodzica z dzieckiem. Celem postępowania zabezpieczającego jest ukształtowanie najbardziej istotnych i pilnych kwestii na czas trwania procesu. Zgodnie z art. 730 § 1 k.p.c. w każdej sprawie cywilnej podlegającej rozpoznaniu przez sąd lub sąd polubowny można żądać udzielenia zabezpieczenia.

Zgodnie z przepisem art. 7561 k.p.c. w sprawach dotyczących pieczy nad małoletnimi dziećmi i kontaktów z dzieckiem, sąd orzeka w przedmiocie zabezpieczenia po przeprowadzeniu rozprawy, chyba że chodzi o wypadek niecierpiący zwłoki.

Wniosek o zabezpieczenie kontaktów z dzieckiem jest pismem procesowym, dlatego musi spełniać określone wymogi formalne. Warunkiem jest konieczność uprawdopodobnienia roszczenia oraz wykazanie interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia. Wniosek o zabezpieczenie kontaktów zawarty we wniosku głównym o ustalenie kontaktów albo o rozwód jest zwolniony od opłaty. Natomiast wniesienie wniosku w toku postępowania podlega opłacie sądowej w kwocie 100 zł.

Czy ustalenie kontaktów w trybie zabezpieczenia powinno być od razu realizowane?

Odpowiedź jest jednoznaczna – oczywiście, że tak. Postanowienie w przedmiocie zabezpieczenia kontaktów jest natychmiast wykonalne. W związku z tym, żadna ze stron nie musi czekać na uprawomocnienie się orzeczenia sądu. Postanowienie jest ważne od chwili jego ogłoszenia. Od tego momentu rodzice są zobowiązani stosować się do wydanego orzeczenia. Rodzic, który nie wydaje dziecka na kontakt powołując się na brak prawomocności postanowienia w przedmiocie zabezpieczenia postępuje wbrew postanowieniu sądu.
Zgodnie bowiem z przepisem art. 578 § 1 k.p.c. „Postanowienia sądu opiekuńczego są skuteczne i wykonalne z chwilą ich ogłoszenia, a gdy ogłoszenia nie było, z chwilą ich wydania.”
Na wypadek naruszania obowiązków określonych w postanowieniu, sąd może w postanowieniu o udzielenie zabezpieczenia zagrozić obowiązanemu nakazaniem zapłaty określonej sumy pieniężnej na rzecz uprawnionego.

Strona niezadowolona z rozstrzygnięcia może zaskarżyć w drodze zażalenia postanowienie sądu w przedmiocie zabezpieczenia kontaktów. Uprzednio należy jednak złożyć w terminie 7 dni od wydania postanowienia wniosek o doręczenie postanowienia wraz z jego uzasadnieniem, który podlega opłacie w wysokości 100 zł. Następnie w terminie 7 dni od dnia otrzymania orzeczenia z uzasadnieniem możliwe jest złożenie zażalenia. Jednakże, wniesienie zażalenia nie wstrzymuje wykonania postanowienia o zabezpieczeniu.

Istotą zabezpieczenia kontaktów z dzieckiem jest wstępne ustalenie kontaktów z dzieckiem na czas trwania postępowania. Postanowienie o zabezpieczeniu obowiązuje zatem maksymalnie do chwili prawomocnego zakończenia sprawy. Sposób uregulowania kontaktów w ostatecznym rozstrzygnięciu może się różnić od tego określonego w postanowieniu o zabezpieczeniu. Należy jednak pamiętać, aby zawsze kierować się dobrem dziecka, które jest nadrzędną wartością.