Czy sprawę o alimenty można połączyć z roszczeniem regresowym?
24 sierpnia 2023Czym jest OZSS i jakie są jego zadania w sprawach rodzinnych?
19 września 2023
Odpowiedź na powyższe pytanie jest twierdząca – zabójstwo eutanatyczne w Polsce jest nielegalne.
Zgodnie z treścią przepisu prawnego art. 150 § 1 „Kto zabija człowieka na jego żądanie i pod wpływem współczucia dla niego, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. W wyjątkowych wypadkach sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia.”
Przedmiotem ochrony ww. przestępstwa jest życie człowieka. Przestępstwo jest uprzywilejowanym typem zabójstwa i może być popełnione w formie działania lub zaniechania. Działaniem jest np. podanie trucizny, a zaniechaniem – niepodanie leku podtrzymującego życie.
„Żądanie jako znamię występku z art. 150 § 1 k.k. to uzewnętrzniony wyraz stanowczej i niewątpliwej woli ofiary pozbawienia jej życia” (wyr. SN z 24.2.1936 r., II K 2240/35). Żądanie musi być kategoryczne, jednostronne, dobrowolne, poważne i jednoznaczne. Żądanie śmierci nie może wynikać z przejściowego gorszego stanu psychicznego lub fizycznego, musi być wyrażone osobiście i bezpośrednio do sprawcy. „Żądanie, w przeciwieństwie do zgody, a nawet prośby pokrzywdzonego, zawiera element presji na psychikę jego adresata” (wyr. SA we Wrocławiu z 19.12.2014 r., II AKa 267/14).
Żądanie musi wynikać z istniejącego (aktualnego) stanu cierpienia. Musi istnieć związek czasowy między wyrażeniem żądania a jego realizacją. Żądający musi domagać się niezwłocznego spełnienia żądania, a nie w przyszłości w przypadku wystąpienia określonych okoliczności. Żądanie powoduje, że sprawca pod wpływem współczucia, pozbawia swoją ofiarę życia skracając w ten sposób jej cierpienia. Współczucie jest jedynym motywem zabójstwa eutanatycznego.
„Działanie sprawcy zabójstwa spełniającego żądanie ofiary do pozbawienia życia, jeśli motywowane jest inną niż współczucie pobudką, wyklucza uznanie wypełnienia przez sprawcę takiego czynu znamion strony podmiotowej typu czynu zabronionego zabójstwa eutanatycznego (wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu - II Wydział Karny z dnia 19 grudnia 2014 r.. II AKa 267/14).
„Wyrażone przez ofiarę zabójstwa eutanatycznego żądanie pozbawienia jej życia ma być w pełni świadomym, niewątpliwym, bezwarunkowym aktem nieprzymuszonej woli, pochodzącym od poczytalnej osoby dorosłej i jest dla sprawcy zewnętrznym bodźcem do popełnienia czynu. Nie jest zaś żądaniem chwilowa reakcja, wywołana gwałtownym bólem. Wewnętrznym bodźcem jest natomiast współczucie dla ofiary” (wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi - II Wydział Karny z dnia 6 sierpnia 2013 r., II AKa 118/13).
Współczucia nie należy utożsamiać z uczuciem litości wobec ofiary.
Wykazanie określonych wyjątkowych okoliczności sprawy np. intensywność odczuć sprawcy, spowodowanie śmierci u szczególnie bliskiej, bardzo cierpiącej osoby, może prowadzić do zastosowania przez sąd nadzwyczajnego złagodzenia kary, a nawet odstąpienia od jej wymierzenia.
Jeśli dotyczy Cię problem poruszony w artykule, potrzebujesz pomocy adwokata Lublin - skontaktuj się z adwokat Elżbietą Piskorską, która posiada ogromne doświadczenie w prowadzeniu spraw karnych.