Zniesławienie (pomówienie), przesłanki przestępstwa, jak bronić się przed pomówieniami.

Kancelaria Adwokacka Adwokat Elżbieta Piskorska w Lublinie specjalizuje się w sprawach karnych oraz szeroko rozumianych sprawach rodzinnych, do których należą między innymi sprawy o rozwód czy separację. Ostatnio w sprawie rozwodowej, moja klientka na rozprawie, została pomówiona przez stronę przeciwną delikatnie ujmując o „złe prowadzenie się” i w konsekwencji zarażenie męża chorobą weneryczną.
Moja klientka oburzyła się na pomówienia skierowane w jej stronę, które dodatkowo zostały rozpowszechnione przez świadków. Pomówienie było tym bardziej dotkliwe, że moja klientka jest osobą religijną, przestrzegającą wszelkich zasad wynikających z założenia rodziny, nigdy nie sprzeniewierzyła się wierności małżeńskiej, a wykonywany przez nią zawód wiąże się z posiadaniem nieposzlakowanej opinii w środowisku.
Po pierwsze, w sytuacji gdy mamy podejrzenie, że zostało popełnione przestępstwo składania fałszywych zeznań z art. 233 k.k., wówczas możemy złożyć odpowiednie zawiadomienie, a szerzej o tym występku pisałam a artykule dotyczącym przestępstwa składania fałszywych zeznań.
Jednakże, z mojej ocenie skuteczniejsze będzie pociągnięcie sprawcy do odpowiedzialności karnej w ramach art. 212 kodeksu karnego.

Czym jest pomówienie?

Pomówienie (inaczej zniesławienie) jest występkiem stypizowanym w art. 212 kodeksu karnego, zgodnie z którym:
§ 1. Kto pomawia inną osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.
§ 2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 za pomocą środków masowego komunikowania, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
§ 3. W razie skazania za przestępstwo określone w § 1 lub 2 sąd może orzec nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego, Polskiego Czerwonego Krzyża albo na inny cel społeczny wskazany przez pokrzywdzonego.
§ 4. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 2 odbywa się z oskarżenia prywatnego.

Celem wszczęcia przedmiotowego postępowania należy sporządzić prywatny akt oskarżenia i złożyć go w sądzie wraz z dowodem uiszczenia opłaty sądowej, która wynosi 300 zł. Absolutne minimum, jakie powinien zawierać akt oskarżenia to: dane oskarżonego, zarzucany mu czyn oraz dowody, na których opiera się oskarżenie. W praktyce, profesjonalista – adwokat, sporządza akt oskarżenia, w którym dodatkowo formułuje zarzut, wskazuje naruszony przepis prawny, opisuje stan faktyczny sprawy oraz wskazuje wszystkie dowody, które są niezwykle istotne z uwagi na fakt, że postępowanie nie jest poprzedzone prowadzeniem dochodzenia/śledztwa przez odpowiednie organy. Prywatny akt oskarżenia w imieniu oskarżyciela może złożyć i podpisać adwokat oraz na mocy pełnomocnictwa reprezentować oskarżyciela w sądzie. Szczegółowe informacje odnośnie postępowania w sądzie opisałam w artykule o oskarżycielu prywatnych i jego uprawnieniach, stąd w tym zakresie odsyłam do w/w artykułu.